عکس های کمتر دیده شده از روزهای انقلاب 57

تصاویر زیر حاصل تلاش "عباس" عکاس مشهور ایرانی و یکی از مشهورترین راویان مصور انقلاب بهمن 1357 است. "عباس عطار" که در جهان با نام "عباس" یا "عباس مگنوم" شهرت دارد بین سال‌های 1357 تا 1359 از پشت دوربین عکاسی‌اش به انقلاب اسلامی ایران نگریست و لحظات به‌یادماندنی انقلاب اسلامی را به ثبت رساند و به گفته خودش، برای تاریخ عکس گرفت.

وی که دانش آموخته رشته مطبوعات و ارتباطات در انگلستان است، در سال‌ 1361 پس از آنکه عکس‌هایش از انقلاب ایران وی را به شهرت رساند، به آژانس عکس "مگنوم" پیوست؛ یکی از معتبرترین آژانس های عکس جهان که توسط عکاس مشهور فرانسوی "هنری کارتیه برسون" به همراه "رابرت کاپا" و تعدادی از عکاسان جنگ تشکیل شده بود و برجسته ترین عکاسان جهان عکس های وقایع مهم سیاسی و اجتماعی دنیا را در آن عرضه می کردند.

خاطره منتشرنشده رهبر انقلاب از امام خمینی(ره)

پایگاه اطلاع‌رسانی KHAMENEI.IR در قالب یک کلیپ، خاطره‌ای از اولین روزهای بازگشت حضرت امام خمینی(ره) در سال ۵۷ به کشور و ماجرایی درباره‌ انس ایشان با کلام‌الله مجید را منتشر کرد. در این کلیپ بخشی از فایل صوتی خاطره‌ رهبر معظم انقلاب برای اولین بار پس از ۳۳ سال منتشر می‌شود.

دریافت:66 مگابایت

خاطره رهبر انقلاب از روز بازگشت امام به ایران

حضرت آیت‌الله خامنه‌ای در سال 76، در گفت و شنودی صمیمانه با جمعی از نوجوانان و جوانان، به ذکر خاطره‌ای از روز ورود امام خمینی به میهن در دوازدهم بهمن 57 پرداختند که بخش‌هایی از متن و صوت آن در آستانه سی و دومین بهار انقلاب توسط پایگاه اطلاع‌رسانی دفتر حفظ و نشر آثار رهبر انقلاب منتشر می‌شود :

دریافت

فجر آزادی،‏ خوش ‏آمدی!

سلام برتو ای مطلع فجر! ای سپیده سحر، ای انفجار نور، خوش‏آمدی. خوش آمدی که با آمدنت غل‏های سنگین ازگردنمان فروریخت،زنجیرها از دست و پایمان گسیخت، کمرهای خمیده‏مان راست‏شد،برلب‏های پژمرده‏مان شکوفه‏های تبسم نشست، در قلب‏های سوخته‏مان‏گلبوته‏های عشق و امید روئید و برگونه‏های زردمان گلخنده‏های سرخ‏نمودار شد.
خوش آمدی که با مقدمت، عطرآزادی به جای بوی باروت در فضای‏میهن اسلامی‏مان پیچید. قفس‏ها شکسته شد و نفس‏ها از زندان سینه‏هارهایی یافت. خوش آمدی که با آمدنت، سوز و سرما از شهرو دیارمان‏گریخت، برفهای بهمن با حرارت ایمان و اخلاص، آب حیات شد.
خوش آمدی فجرآزادی! که با آمدن تو، امام آمد، امامی که بر سربیدادگران، خروش کلیم داشت و برجان امت، دم مسیح. کلامش بوی وحی‏داشت و طعم شیرین آوای انبیا. دم مسیحایی‏اش مردگان گورستان ترس‏و یاس را حیاتی نوین بخشید، قیامت‏بپا کرد، غباری عظیم‏برانگیخت، غباری که چشم «چپ‏» و «راست‏» را کور کرده است.

ریشه‌های کار کشته

یک گیاه بیابانی را تصور کن. می‌خواهی از ریشه در بیاوری‌اش؛ ولی هر چه سعی می‌کنی، کمتر نتیجه می‌گیری. انگار شرایط سخت و گرم و خشک بیابان، ریشه‌ها را ضخیم‌تر و عمقی‌تر کرده است. ریشه‌ها به هم می‌گویند: گیریم که هوا گرم و خشک است؛ گیریم آسمان با خاک اینجا قهر کرده و باران نمی‌بارد؛ مهم نیست، ما ریشه‌هایمان را آن‌قدر در دل خاک نفوذ می‌دهیم که قطره‌ای آب پیدا کنیم... . و همین کار را هم می‌کنند. ریشه‌ها به مثابه باورها و اعتقادات یک آدمی، عمیق و قدرتمند می‌شوند. این‌طور است که گیاه بیابانی را باید بی‌خیال شوی؛ وگرنه دست‌هایت از تیزی تیغ‌هایش آزرده می‌شوند. ریشه‌ها کاری به کمبود نیروها و امکانات ندارند. آنها تا جایی که می‌شود، نفوذ می‌کنند و نفوذ آنها در دل خاک، گیاه را راسخ‌تر می‌کند. ریشه‌ها، باورِ گیاهند.

یاد شهیدان بخیر ...

بسم الله الرحمن الرحیم

بنام خدا وبا یاد شهیدانی که با خون خود به ما فرهنگ عشق و ایثارو شهادت آموختند ، عشق وشهادت را پیام آور شدند وتوحید وحرکت را راهنما.بیاد بنیان گزار جمهوری اسلامی امام خمینی(ره).

بیاد دارم که در سال 1357 انقلاب اسلامی ایران بدست مردم ورهبری امام خمینی (ره) جان گرفت وآتشی به جان رژیم شاهنشاهی انداخت که هنوز شعله های آن با چشم دل دیده می شود.